Ołtarz

śś. Florian i Zygmunt

Św. Florian, męczennik wczesnochrześcijański czczony w Europie Środkowej, a szczególnie w Austrii i Polsce, najczęściej jako patron od pożarów. W XV w. jego kult zyskał status równy kultom śś. Stanisława, Wojciecha i Wacława, a cała czwórka była ukazywana jako święci patroni Królestwa Polskiego. Przedstawiany był w stroju rzymskiego legionisty z włócznią i tarczą w dłoni, często także z naczyniem, z którego wylewa się woda, najczęściej na płonący budynek.

Św. Zygmunt to król Burgundii żyjący w VI w., czczony w średniowiecznej Europie jako szczególny patron władców. W Polsce już w XII w. znalazły się relikwie czaszki św. Zygmunta, ofiarowane przez cesarza Fryderyka I biskupowi płockiemu Wernerowi i złożone przez niego w katedrze w Płocku. Kult nabrał szczególnego znaczenia za czasów Jagiellonów, dzięki Zygmuntowi I zw. Starym i Zygmuntowi II Augustowi. Święty przedstawiany był najczęściej w zbroi rycerskiej i z insygniami władzy.

Zdajemy sobie wszyscy dobrze sprawę, że wejść do tej Katedry nie można bez wzruszenia. Więcej powiem: nie można do niej wejść bez drżenia wewnętrznego, bez lęku bo zawiera się w niej - jak w mało której Katedrze świata - ogromna wielkość, którą przemawia do nas cała nasza historia, cała nasza przeszłość.

Kardynał Karol Wojtyła
8 marca 1964