(zbiory Zamku Królewskiego na Wawelu)
emitowany z okazji uroczystości kanonizacyjnych św. Stanisława w Krakowie w r. 1254, zawierający najstarsze przedstawienie św. Stanisława.
Emisja znaków pielgrzymich bitych w ołowiu, z których niektóre były zapewne złocone, pozostawała w ścisłym związku z uroczystościami pokanonizacyjnymi św. Stanisława w katedrze krakowskiej w r. 1254. Znaki te mają kształt dysku z czterema uszkami, które umożliwiały ich przyczepianie do ubrania, i dekorowane są na awersie wizerunkiem tronującego św. Stanisława. Biskupowi towarzyszą cztery orły (po dwa z każdej strony) zwrócone dziobami ku niemu, powyżej zaś ukazano gwiazdę w półokręgu, od której ku głowie hierarchy spływa pięć falujących promieni. Wizerunek ten stał się „oficjalnym” przedstawieniem nowego świętego o randze wzoru do naśladowania.
Sam schemat ikonograficzny został zapewne wypracowany o rok wcześniej i wykorzystany po raz pierwszy na chorągwi kanonizacyjnej w czasie uroczystości w Asyżu. Jak dotąd znamy siedem takich znaków, w tym cztery odnalezione na terenach Czech i Moraw, po jednym zaś ze Śląska, Kujaw i Krakowa (ten ostatni znaleziono na Wawelu, w warstwie z przełomu w. XIII i XIV
Zdajemy sobie wszyscy dobrze sprawę, że wejść do tej Katedry nie można bez wzruszenia. Więcej powiem: nie można do niej wejść bez drżenia wewnętrznego, bez lęku bo zawiera się w niej - jak w mało której Katedrze świata - ogromna wielkość, którą przemawia do nas cała nasza historia, cała nasza przeszłość.
Kardynał Karol Wojtyła