Baldachim nagrobka Jagiełły wspiera się na ośmiu podporach, z których cztery narożne mają przekrój sześcioboczny, a cztery środkowe – okrągły. Trzony podpór ustawiono swobodnie, ale ich podstawy o zróżnicowanym kształcie połączono z głęboko profilowanym cokołem pomnika. Nie wiadomo jak wyglądała część górna, bowiem obecne nakrycie zostało dodane w latach 1519-1524 i jest dziełem zespołu kamieniarzy z Italii, który pracował pod kierunkiem Bartolomea Berecciego nad dekoracją kaplicy króla Zygmunta I (1517-1533). Baldachimy służyły w średniowieczu do wyróżnienia pochówków najznamienitszych osób i pojawiały się wyłącznie w kościołach papieskich, biskupich i królewskich. Architektoniczne nakrycia grobów, symbolizujące niebo, zastosowano po raz pierwszy w XII w. na Sycylii, a ich późniejsza kariera wiązała się w pierwszym rzędzie z Francją, gdzie stosowano je w najważniejszych nekropoliach królewskich.
Zdajemy sobie wszyscy dobrze sprawę, że wejść do tej Katedry nie można bez wzruszenia. Więcej powiem: nie można do niej wejść bez drżenia wewnętrznego, bez lęku bo zawiera się w niej - jak w mało której Katedrze świata - ogromna wielkość, którą przemawia do nas cała nasza historia, cała nasza przeszłość.
Kardynał Karol Wojtyła