Korpus nawowy katedry krakowskiej zaczęto budować wkrótce po konsekracji prezbiterium w r. 1346, a prace ukończono przed r. 1364. Ta część kościoła w układzie bazylikowym wzniesiona została na zwartym, zbliżonym do kwadratu planie. Elewacje przęsła wschodniego są ceglane, ale dwa przęsła od strony zachodniej zostały oblicowane starannie przyciętymi płytami wapienia. Jest to pierwszy w Krakowie przypadek takiego opracowania ścian budowli, który później cieszył się dużą popularnością. Zastosowano go min. w wieży Zegarowej i dwóch kaplicach królewskich przy fasadzie katedry.
Zdajemy sobie wszyscy dobrze sprawę, że wejść do tej Katedry nie można bez wzruszenia. Więcej powiem: nie można do niej wejść bez drżenia wewnętrznego, bez lęku bo zawiera się w niej - jak w mało której Katedrze świata - ogromna wielkość, którą przemawia do nas cała nasza historia, cała nasza przeszłość.
Kardynał Karol Wojtyła