Wieża po stronie północnej katedry istniała już w r. 1420, kiedy w jej dolnej części urządzono kapitularz. O randze tego pomieszczenia (w którym dziś znajduje się wejście do grobów królewskich) świadczy wspaniałe sklepienie gwiaździste ze zwornikiem, na którym umieszczono herby Dębno, Orła Białego i Trzy Korony krakowskiej kapituły katedralnej. Obecność herbu Dębno świadczy, że inicjatorem budowy był biskup krakowski Zbigniew Oleśnicki (1423-1455). Budowla do znacznej wysokości oblicowana jest kamienną okładziną z bogatymi laskowaniami. Ten sposób dekoracji rozpowszechnił się w pocz. XV w. i zwiastuje już późny gotyk. Dolna część wieży widoczna jest w nawie północnej katedry. Obok niej znajdował się niegdyś balkon, z którego pokazywano relikwie przechowywane w skarbcu katedralnym, a w pierwszym rzędzie czaszkę św. Stanisława.
Zdajemy sobie wszyscy dobrze sprawę, że wejść do tej Katedry nie można bez wzruszenia. Więcej powiem: nie można do niej wejść bez drżenia wewnętrznego, bez lęku bo zawiera się w niej - jak w mało której Katedrze świata - ogromna wielkość, którą przemawia do nas cała nasza historia, cała nasza przeszłość.
Kardynał Karol Wojtyła